“Onlar, gerçekte en çok bir şeyi isterler; kimsenin kendilerine zarar vermemesini. Böylece herkesin hoşuna gitmek, herkesi hoş tutmak isterler. Ama erdem deseler de, ödlekliktir bu. Ah bu iyiler! İyi kişiler gerçeği hiç söylemezler. Bu türlü iyi olmak, ruh için sayrılıktır. Eğer bu iyiler, teslim olurlar; yürekleri öykünür, canları söz dinler; oysa söz dinleyen, kendini dinlemez.”
“ ‘Kötü’, insanoğlunun ilk zamanlarındaki bütün durumlarında ‘bireysel’, ‘bağımsız’, ‘keyfî’, ‘alışılmamış’, ‘öngörülmemiş’, ‘hesaplanamaz’ anlamlarına gelir. …Gelenek nedir? Bize yararlı olan şeyleri emrettiğinden dolayı değil, bize emrettiğinden dolayı itaat ettiğimiz yüksek bir otoritedir. En ahlaklı olan kim? Önce yasaya en çok boyun eğen kimse. …Sonra ona en zor durumlarda bile boyun eğen kimse. En ahlâklı olan kimse, kendini töreye en çok feda eden kimsedir.”
“Ve kötüler ne kadar zarar verirlerse versinler, iyilerin verdiği zarar en zararlı zarardır.”
F. Nietzsche
Yorumlar
Yorum Gönder