"Arabesk kavramda ya da donanımsız insanlara empoze edilen yalnızlık daha çok içe çekilmek, üretimden düşmek, hatta düşünememek bile asosyalleşmek ile ilişkili verilir ve yanlız insanlar; genellikle arpacık kumrusu gibi düşünen yada karamsar olan bireyler gibi tanımlanırlar. Hayır. Benim anladığım anlamda yalnızlık; kendi öz eleştirini, içindeki insanla konuşma kabiliyetini de geliştiren bir şey. Dolayısıyla neye tosladığını, niçin tosladığını ve moral motivasyon kaybını yeniden nasıl yapılandıracağını bu yalnızlık hanende şekillendirebilirsin. Bu bağlamda yalnızlık benim için çoğul bir kavram, tekil değil. Yani yalnızlık üreten de bir şey, aynı zamanda insanı çoğaltan, geliştiren, değiştiren, dönüştüren de bir şey. Bu diyalektik beslenmeyi doğru yerden alırsanız, yalnızlık sizin için bir tehdit bir asosyallik ve bir reddediliş, yok sayılış, öteye itiliş filan olamaz. Benden başka bir şey söyle ki iki kişi olduğumuzu anlayayım demiş ya filozof; ben hep benden başka bir şey söyleyenin bizi çoğalttığını düşünmüşümdür. Dolayısıyla ben diyen bir egoyla, sadece en iyi ben bilirim diyen bir izimler manzumesiyle yürümedim. Kolektif akla da inandım ama kendi iç hanemde yalnızlığımın, iç sesimin yani, beni nasıl geliştirip, dönüştürdüğüne de yaslandım."
SUAVİ
Yorumlar
Yorum Gönder